کیو: اوکراین با بیش از 30 میلیارد دلار تسلیحات که به تازگی توسط متحدانش عرضه شده است، خود را برای یک حمله متقابل آماده می کند که ممکن است روسیه را به پایان جنگ نزدیک کند یا نشان دهد هیچ یک از طرفین قدرت شلیک کافی برای استفاده از مزیت را ندارند.
نیروهای کی‌یف از این سخت‌افزار استفاده خواهند کرد – محموله‌هایی که از دسامبر تحویل داده شده و هزینه آن بیشتر از هر عضو ناتو به جز خرید آمریکا در یک سال است – برای غلبه بر مواضع حفر شده روسیه و بازپس‌گیری سرزمین‌های اشغالی. سوال این است که آیا کافی است؟
یک پیشرفت چشمگیر شبیه به حمله خارکف اوکراین سال گذشته می‌تواند به پایان زودهنگام تهاجمی که بازارهای انرژی و غلات را مختل کرده و به بحران‌های هزینه زندگی در سراسر جهان دامن می‌زند کمک کند.
با این حال، این بار می‌توان به عنصر حیاتی غافلگیری در برابر ارتش روسیه بزرگ‌تر و آماده‌تر دست یافت. و برای موفقیت، اوکراین نیاز به اجرای عملیات پیچیده به اصطلاح تسلیحات ترکیبی، بدون مزیت برتری هوایی دارد، که تعداد کمی از نظامیان در جهان برای آن آموزش لازم را دارند.
این به معنای هماهنگی پیاده نظام، زره پوش، مهندسان رزمی و پدافند هوایی برای به حداکثر رساندن تأثیر بیش از 200 تانک، 300 خودروی جنگی پیاده نظام و سایر سلاح هایی است که اوکراین از دسامبر دریافت کرده است.
فرماندهان اوکراینی انتظارات و درخواست‌های مکرر برای تسلیحات بیشتر از جمله دفاع هوایی و موشک‌های دوربرد را نادیده گرفته‌اند.
مارک کانسیان، سرهنگ سابق تفنگداران دریایی ایالات متحده که اکنون به مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشنگتن مشاوره می دهد، گفت: «هیچ ارتشی هرگز باور نمی کند که برای انجام آنچه لازم است به اندازه کافی مجهز باشد. “این ماهیت نظامیان است.”
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در سخنرانی روز سه‌شنبه به همراه رژه‌های روز پیروزی که پایان جنگ جهانی دوم را جشن می‌گرفت، بار دیگر متعهد شد که در یک «جنگ واقعی» پیروز شود و به دروغ گفت که غرب علیه روسیه به راه انداخته است. در حالی که تهاجم او طبق برنامه پیش نرفت و یک حمله زمستانی نتوانست نتایج دلخواه را به همراه داشته باشد، او همچنان نوید پیروزی را می دهد.
به گفته تحلیلگران نظامی، برای اوکراین، آنچه بعدا اتفاق می افتد به عواملی بستگی دارد که بسیار فراتر از تجهیزات هستند و شامل آموزش، اطلاعات و اینکه آیا می تواند به جلوگیری از نیروی هوایی برتر روسیه ادامه دهد یا خیر.
اگر اوکراین بتواند تنها به دستاوردهای حاشیه ای دست یابد، مانند نیروهای روسی که در اطراف شهر باخموت در شرق دونباس حرکت کردند، ممکن است به بن بست زمستانی دیگر و افزایش فشار بر کیف برای صرف نظر از بازپس گیری مناطق تصرف شده در یک توافق آتش بس منجر شود.
حداقل در ملاء عام، متحدان اوکراین بر روی یک پیشرفت شرط بندی می کنند. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده هفته گذشته گفت: “من مطمئن هستم که آنها در بازپس گیری بیشتر قلمرو خود موفق خواهند شد.”
برای شکستن لایه‌های دفاعی روسیه، مطمئناً تجهیزات مهندسی تخصصی برای پاکسازی مین‌های زمینی، پل زدن سنگرها و تخریب سنگرهایی که متحدان فرستاده‌اند، مورد نیاز است. همچنین صدها کامیون و ترابری نیاز داشتند تا زره‌های سنگین را سریع‌تر از آنچه روسیه بتواند پاسخ دهد، به موقعیت خود منتقل کنند.
نروژ در ماه فوریه چهار مخزن پل گذاری اهدا کرد. اخیراً در 3 می، ایالات متحده موافقت کرد که بسته تسلیحاتی 300 میلیون دلاری شامل مهمات تخریب بیشتر، کامیون ها، تریلرها و تجهیزات تشخیصی برای تعمیرات، علاوه بر گلوله های توپخانه جدید، هویتزرها و راکت های میان برد HIMARS با هدایت GPS ارسال کند.
فرانتس استفان گادی، مشاور ارشد موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک مستقر در لندن، گفت: “سلاح های ترکیبی فرمول 1 عملیات نظامی است.”
مفهوم مدرن تسلیحات ترکیبی در جنگ جهانی اول آغاز شد، زمانی که فرماندهان از ترکیبی از رگبارهای توپخانه خزنده، پشتیبانی هوایی، تانک ها و پیاده نظام برای شکستن بن بست جنگ خندق استفاده کردند.
بعدها در جنگ جهانی دوم به کمال رسید و در اوج جنگ سرد، نظامیان ناتو به طور منظم تمرینات تسلیحات ترکیبی بزرگی را انجام دادند. این دانش پس از ناپدید شدن تهدید شوروی از بین رفت، اما واقعیتی که در حمله ناکام مسکو به کیف در آغاز جنگ آشکار شد.
گادی گفت که ایالات متحده احتمالا تنها نیروی غربی است که در حال حاضر برای انجام عملیات تسلیحاتی ترکیبی در مقیاسی که اوکراین به آن نیاز دارد، مجهز و آموزش دیده است. واشنگتن در حال ارائه آموزش و فناوری به نیروهای اوکراینی است.
برای این منظور، موردی که کمتر مورد توجه قرار گرفته و می‌تواند ارزشمند باشد، چیزی است که پنتاگون به عنوان «تجهیزات برای ادغام پرتابگرها، موشک‌ها و رادارهای دفاع هوایی غربی با سامانه‌های دفاع هوایی اوکراین» توصیف می‌کند. آلمان نیز چیزی مشابه ارائه کرده است.
در حالی که سیستم دقیق ایالات متحده نامی نیست، احتمالاً بسیار پیشرفته‌تر از نسخه اوکراینی دوره شوروی خواهد بود و به آن امکان می‌دهد حسگرها و سیستم‌های پدافند هوایی را که از ایالات متحده و اروپا دریافت می‌کند به هم متصل کند، سریع‌تر هدف قرار دهد و از سطح رو به کاهش استفاده کند. – ذخیره موشک های هوایی کارآمدتر.
همچنین می‌تواند به جت‌های جنگی قدیمی اوکراین کمک کند تا از نیروهای زمینی در برابر نیروی هوایی بسیار بزرگتر و پیشرفته‌تر روسیه محافظت کنند، که می‌تواند حملاتی را از خارج از دسترس پدافند هوایی اوکراین انجام دهد.
این مهم است زیرا جت‌های روسی پس از ایفای نقش نسبتاً کم‌کلید در بیشتر جنگ‌ها، «شروع به آزمایش تسلیحات جدید و افزایش تعداد کارهایشان کرده‌اند، در زمانی که پدافند هوایی اوکراین شروع به دردسر می‌کند. گوستاف گرسل، افسر سابق وزارت دفاع اتریش و هم اکنون از اعضای ارشد سیاست شورای اروپایی روابط خارجی مستقر در بروکسل، گفت.
نگرانی‌هایی در داخل و خارج از اوکراین مطرح شده است که سیستم‌های دفاع هوایی حیاتی – به ویژه BUK‌های میان برد دوران شوروی که برای محافظت از نیروهای زمینی مورد نیاز بودند – موشک‌هایشان تمام شده است. رهبران اوکراین همچنین خواستار هواپیماهای مدرن و موشک های دوربرد سطح به سطح ATACMS هستند که واشنگتن هنوز تمایلی به تحویل آنها ندارد.
همچنین بی پاسخ این است که آیا روس ها نیروهای کافی برای دفاع از جنوب اوکراین اشغالی در زمستان دارند یا خیر. اگر این کار را نکنند، باید حدس بزنند که اوکراینی‌ها به کجا حمله خواهند کرد و به کیف این پتانسیل را می‌دهند که آنها را غافلگیر کند و آنها را دور بزند.
اگر این کار را انجام دهند، نیروهای اوکراین ممکن است مانند سال گذشته در برابر دفاع لایه‌ای در خرسون برای شکستن تلاش کنند. فقط یک مبارزه شرورانه و مختل شدن خطوط تامین در سراسر رودخانه عظیم دنیپرو باعث عقب نشینی نهایی شد.
اگر اوکراین بتواند خط مقدم را نقض کند، ممکن است تعداد نیروها و تجهیزات حیاتی شود، زیرا برای عبور از هر شکافی به ذخیره نیاز است.
گرسل گفت که اوکراین با حدود 700000 سرباز در یونیفورم، سه تیپ جدید را با تانک های درجه یک ناتو و همچنین برادلی و سایر خودروهای جنگی پیاده نظام مسلح کرده است. شش واحد دیگر، که حدود 5000 سرباز نیرو دارند، مجهز به تجهیزات دوران شوروی هستند که از اعضای سابق پیمان ورشو ناتو برای جبران خسارات یک سال جنگ اهدا شده است.
کمک های مالی بسیاری از نظامیان اروپایی تقریباً خشک شده است، زیرا آنها در تلاش برای تأمین آنچه که به بزرگترین درگیری قاره از زمان جنگ جهانی دوم تبدیل شده است، دست و پنجه نرم می کنند. دولت های اروپایی متعهد شده اند که به طور خاص مهمات بیشتری تولید کنند، اما اینکه آیا می توان این مهم را به موقع انجام داد تا نیازهای طاقت فرسا یک جنگ توپخانه ای با شدت بالا را تامین کند، هنوز یک سوال باقی مانده است.
او گفت: «این خیلی زیاد است، اما به‌ویژه بین نیروهای مسلح اوکراین و اروپا تفاوت‌هایی در اندازه وجود دارد». اعدادی که برای بیشتر ارتش‌های اروپایی واقعاً بزرگ هستند، برای ارتش اوکراین بسیار کم هستند.»