علی‌رغم لغو محدودیت‌های سخت چین در دوران مائو برای خانواده‌ها برای داشتن فرزند مجرد، جمعیت چین به طور پیوسته در حال کاهش است – تغییری مهم که به زودی هند را به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان تبدیل خواهد کرد. این تغییر نه تنها بر اقتصاد داخلی چین، بلکه در کل جهان نیز تأثیرات بزرگی خواهد داشت. در اینجا دلیل نگرانی اقتصاددانان جهانی و سایرین از تحولات است.
کاهش نیروی کار می تواند اقتصاد جهانی را مختل کند. برای سال‌ها، جمعیت انبوه در سن کار چین، موتور اقتصاد جهانی را تامین می‌کرد و کارگران کارخانه‌ای را تامین می‌کرد که نیروی کار ارزان آنها کالاهایی تولید می‌کرد که به سراسر جهان صادر می‌شد. در درازمدت، کمبود کارگران کارخانه‌ها در چین – ناشی از نیروی کار با تحصیلات بهتر و کاهش جمعیت جوانان – می‌تواند هزینه‌ها را برای مصرف‌کنندگان خارج از چین افزایش دهد و به طور بالقوه تورم را در کشورهایی مانند ایالات متحده تشدید کند. محصولات وارداتی چینی با توجه به افزایش هزینه های نیروی کار در چین، بسیاری از شرکت ها در حال حاضر عملیات تولید خود را به کشورهایی مانند ویتنام و مکزیک تغییر داده اند که دستمزد کمتری دارند.
کاهش جمعیت همچنین می‌تواند به معنای کاهش هزینه‌های مصرف‌کنندگان چینی باشد و برندهای جهانی وابسته به فروش محصولات به چین، از گوشی‌های هوشمند اپل گرفته تا کفش‌های ورزشی نایک را تهدید کند. این داده ها خبر بدی برای بازار مهم مسکن چین است. چین همچنین تمایلی به کاهش قوانین مهاجرت برای افزایش جمعیت نداشته است و از لحاظ تاریخی کارت سبز نسبتا کمی برای پر کردن نیروی کار در حال کاهش خود صادر کرده است. برای رفع کمبود نیروی کار، چین تولیدات کم مهارت را به سایر کشورهای آسیایی برون سپاری کرده و اتوماسیون بیشتری را به کارخانه های خود اضافه کرده است، به این امید که برای رشد آینده بیشتر به بخش های هوش مصنوعی و فناوری تکیه کند.