کاراکاس: گروه کمک های بشردوستانه پزشکان بدون مرز در حال بیرون کشیدن از بیمارستانی در زاغه نشین ونزوئلا است که یکی از مجهزترین کشور برای معالجه بیماران COVID-19 بوده است و می گوید محدودیت های دولت کار را غیرممکن می کند.
تقریباً 40 متخصص خارجی از جمله پزشکان ، پرستاران و تکنسین ها در سال جاری قادر به دریافت مجوز برای کار در ونزوئلا نبوده اند ، که به گفته پزشکان بدون مرز مجبور به قطع خدمات ویروس کرونا در بیمارستان عمومی پرز د لئون دوم شده است.
آیزاک آلکالده ، هماهنگ کننده عمومی MSF در ونزوئلا ، روز چهارشنبه به آسوشیتدپرس گفت: “پس از ماه ها جنگ برای دستیابی به کارمندان بین المللی خود ، ما موظف شدیم تصمیمی را بگیریم که هیچ یک از ما نمی خواهیم یا برای کسی مثبت خواهد بود.”
وی افزود: “برای ما دشوار بوده است كه بفهمیم چرا MSF نمی تواند اجازه بگیرد.”
قبل از سرایت ویروس ، ونزوئلا گرفتار چندین سال بحران اقتصادی و سیاسی شد که بسیاری از بیمارستانهای دولتی را به لرزه درآورده است ، فاقد اصول اولیه مانند آب و نیروی کافی. مهاجرت پزشکان و پرستاران حتی بستگان را مجبور به خرید لباس محافظ برای ورود به بالهای COVID-19 سایر بیمارستانها برای مراقبت از عزیزان بیمار در معرض خطر خود کرده است.
ویروس کرونا اولین بار در ماه مارس به ونزوئلا برخورد کرد. مقامات تقریباً 900 مورد مرگ را در میان حدود 100000 مورد گزارش شده گزارش می دهند ، اگرچه منتقدان دولت رئیس جمهور نیکولاس مادورو می گویند که این یک مورد کم شماری است زیرا بسیاری از بیماران ترجیح می دهند در خانه بمانند تا اینکه به بیمارستان های دولتی شکست بخورند.
از بین پروژه های خود در ونزوئلا ، پزشکان بدون مرز در ابتدای شیوع همه گیر ، بیمارستان بیمارستان دولتی کاراکاس را بازسازی کردند تا در استانداردهای عالی عمل کند. در حاشیه یکی از فقیرترین و ترسناک ترین محله های پایتخت قرار دارد.
درست در بیرون دروازه بیمارستان ، یک روز اخیراً جریان آب از یک شکسته اصلی در امتداد یک خیابان شلوغ و پر سر و صدا جاری شد ، در حالی که چند قدم به داخل ، بیماران ویروسی کرونا در شرایط بحرانی به تنفس های احاطه شده توسط پزشکان و پرستاران زندگی می کردند.
با وجود محدودیت ها ، پزشکان بدون مرز گفتند که این امر با پر کردن بسیاری از موقعیت ها با کارکنان واجد شرایط ونزوئلا ایجاد شده است. اما همچنین به تعادل متخصصان بین المللی در ونزوئلا در زمینه آشنایی با فرایندهای سازمان برای تضمین استانداردهای کیفیت نیاز دارد.
تیم متشکل از 150 پزشک ، روانشناس پرستار و تکنسین گروه – که اکنون خطر از دست دادن شغل خود را دارند – حدود 3500 بیمار COVID-19 را که بیشتر از محله فقیرنشین اطراف به نام Petare هستند ، غربالگری کرده اند.
ماریبلسی مانسرا ، رئیس پرستار MSF در بیمارستان ، گفت: “البته ، به عنوان یک ونزوئلایی ، به عنوان یک مراقب بهداشتی ، که از روز اول به شدت درگیر این پروژه بود ، این مشکل است. “ما شرایطی را که ما را به این وضعیت سوق می دهد درک نمی کنیم.”
پزشکان بدون مرز ، با این حال ، گفت که برخی از برنامه ها را در بیمارستان و در 39 پروژه دیگر که در سراسر کشور پشتیبانی می کند ، حفظ خواهد کرد. در حالی که آنها برخی از تجهیزات را پشت سر خواهند گذاشت ، این ضربه ای به تلاش برای اطمینان از مراقبت مناسب از COVID-19 در یک منطقه آسیب پذیر است.
این سازمان بشردوستانه ، که در مناطق درگیری و بحران در سراسر جهان کار می کند ، گفت که محدودیت های ونزوئلا می تواند در پایان بر سایر پروژه های آنها ، از جمله مبارزه با مالاریا ، تأثیر بگذارد.
وزارت ارتباطات ونزوئلا به درخواست نظر آسوشیتدپرس پاسخ نداد.
میگل پیزارو ، نماینده کنگره مخالف ، نماینده ونزوئلا در سازمان ملل متحد ، اظهار تأسف کرد که وی از تصمیم پزشکان بدون مرز ابراز تأسف کرده و آن را علامت بدرفتاری دولت با سایر سازمان هایی است که سعی در کمک به ملت در بحران دارند.
پیزارو گفت: “سازمان های بشردوستانه فقط وقتی این شرایط را اتخاذ می كنند كه شرایط ، صداقت و كارآیی عملكرد آنها را به خطر بیندازد” ، و افزود كه چنین گروه هایی به دسترسی بدون محدودیت احتیاج دارند ، كه “به نظر می رسد امروز وجود ندارد.”
تقریباً 40 متخصص خارجی از جمله پزشکان ، پرستاران و تکنسین ها در سال جاری قادر به دریافت مجوز برای کار در ونزوئلا نبوده اند ، که به گفته پزشکان بدون مرز مجبور به قطع خدمات ویروس کرونا در بیمارستان عمومی پرز د لئون دوم شده است.
آیزاک آلکالده ، هماهنگ کننده عمومی MSF در ونزوئلا ، روز چهارشنبه به آسوشیتدپرس گفت: “پس از ماه ها جنگ برای دستیابی به کارمندان بین المللی خود ، ما موظف شدیم تصمیمی را بگیریم که هیچ یک از ما نمی خواهیم یا برای کسی مثبت خواهد بود.”
وی افزود: “برای ما دشوار بوده است كه بفهمیم چرا MSF نمی تواند اجازه بگیرد.”
قبل از سرایت ویروس ، ونزوئلا گرفتار چندین سال بحران اقتصادی و سیاسی شد که بسیاری از بیمارستانهای دولتی را به لرزه درآورده است ، فاقد اصول اولیه مانند آب و نیروی کافی. مهاجرت پزشکان و پرستاران حتی بستگان را مجبور به خرید لباس محافظ برای ورود به بالهای COVID-19 سایر بیمارستانها برای مراقبت از عزیزان بیمار در معرض خطر خود کرده است.
ویروس کرونا اولین بار در ماه مارس به ونزوئلا برخورد کرد. مقامات تقریباً 900 مورد مرگ را در میان حدود 100000 مورد گزارش شده گزارش می دهند ، اگرچه منتقدان دولت رئیس جمهور نیکولاس مادورو می گویند که این یک مورد کم شماری است زیرا بسیاری از بیماران ترجیح می دهند در خانه بمانند تا اینکه به بیمارستان های دولتی شکست بخورند.
از بین پروژه های خود در ونزوئلا ، پزشکان بدون مرز در ابتدای شیوع همه گیر ، بیمارستان بیمارستان دولتی کاراکاس را بازسازی کردند تا در استانداردهای عالی عمل کند. در حاشیه یکی از فقیرترین و ترسناک ترین محله های پایتخت قرار دارد.
درست در بیرون دروازه بیمارستان ، یک روز اخیراً جریان آب از یک شکسته اصلی در امتداد یک خیابان شلوغ و پر سر و صدا جاری شد ، در حالی که چند قدم به داخل ، بیماران ویروسی کرونا در شرایط بحرانی به تنفس های احاطه شده توسط پزشکان و پرستاران زندگی می کردند.
با وجود محدودیت ها ، پزشکان بدون مرز گفتند که این امر با پر کردن بسیاری از موقعیت ها با کارکنان واجد شرایط ونزوئلا ایجاد شده است. اما همچنین به تعادل متخصصان بین المللی در ونزوئلا در زمینه آشنایی با فرایندهای سازمان برای تضمین استانداردهای کیفیت نیاز دارد.
تیم متشکل از 150 پزشک ، روانشناس پرستار و تکنسین گروه – که اکنون خطر از دست دادن شغل خود را دارند – حدود 3500 بیمار COVID-19 را که بیشتر از محله فقیرنشین اطراف به نام Petare هستند ، غربالگری کرده اند.
ماریبلسی مانسرا ، رئیس پرستار MSF در بیمارستان ، گفت: “البته ، به عنوان یک ونزوئلایی ، به عنوان یک مراقب بهداشتی ، که از روز اول به شدت درگیر این پروژه بود ، این مشکل است. “ما شرایطی را که ما را به این وضعیت سوق می دهد درک نمی کنیم.”
پزشکان بدون مرز ، با این حال ، گفت که برخی از برنامه ها را در بیمارستان و در 39 پروژه دیگر که در سراسر کشور پشتیبانی می کند ، حفظ خواهد کرد. در حالی که آنها برخی از تجهیزات را پشت سر خواهند گذاشت ، این ضربه ای به تلاش برای اطمینان از مراقبت مناسب از COVID-19 در یک منطقه آسیب پذیر است.
این سازمان بشردوستانه ، که در مناطق درگیری و بحران در سراسر جهان کار می کند ، گفت که محدودیت های ونزوئلا می تواند در پایان بر سایر پروژه های آنها ، از جمله مبارزه با مالاریا ، تأثیر بگذارد.
وزارت ارتباطات ونزوئلا به درخواست نظر آسوشیتدپرس پاسخ نداد.
میگل پیزارو ، نماینده کنگره مخالف ، نماینده ونزوئلا در سازمان ملل متحد ، اظهار تأسف کرد که وی از تصمیم پزشکان بدون مرز ابراز تأسف کرده و آن را علامت بدرفتاری دولت با سایر سازمان هایی است که سعی در کمک به ملت در بحران دارند.
پیزارو گفت: “سازمان های بشردوستانه فقط وقتی این شرایط را اتخاذ می كنند كه شرایط ، صداقت و كارآیی عملكرد آنها را به خطر بیندازد” ، و افزود كه چنین گروه هایی به دسترسی بدون محدودیت احتیاج دارند ، كه “به نظر می رسد امروز وجود ندارد.”
