مانیلا: وقتی همه گیر ویروس کرونا ویروس کرونا را به قفل کشاند ، دانیل آومینتو کار و سپس خانه خود را از دست داد. اکنون او و خانواده اش در خیابان زندگی می کنند و برای زنده ماندن به کمک هزینه مواد غذایی اعتماد می کنند.
موسسات خیریه در تلاشند تا تقاضای روزافزون غذا را برآورده کنند ، زیرا میلیون ها خانواده در سراسر کشور گرسنه می مانند.
محدودیت های Covid-19 اقتصاد را فلج کرده و بسیاری را از کار دور کرده است.
جومار فلراس ، مدیر اجرایی Rise Against Hunger در فیلیپین ، که با بیش از 40 شریک برای تغذیه فقرا همکاری می کند ، گفت: “من قبلاً هرگز گرسنگی را در این سطح ندیده ام.”
“اگر به آنجا بروید ، همه به شما خواهند گفت كه آنها بیش از اینكه از گرسنگی بمیرند از مرگ می ترسند. آنها دیگر به کوید اهمیت نمی دهند.”
بر اساس نظرسنجی ایستگاه های هوای اجتماعی ، تعداد افراد گرسنه در طی همه گیری به رکورد بالایی رسیده است.
بررسی های ماه سپتامبر نشان داد که تقریباً یک سوم خانواده ها – یا 7.6 میلیون خانوار – حداقل یک بار در سه ماه گذشته غذای کافی برای خوردن ندارند.
در این میان 2.2 میلیون خانواده که “گرسنگی شدید” را تجربه کرده اند – بالاترین بالاترین حد در خانواده ها بوده است.
این اعداد از ماه مه در حال افزایش است ، دو ماه پس از آنکه کشور در یک قفل شدید قرار گرفت – روند نزولی از سال 2012 را تغییر داد.
محدودیت های ویروس در ماه های اخیر کاهش یافته است تا در شرایطی که دولت در تلاش است تا اقتصاد ویران شده را احیا کند ، پیش بینی می شود امسال تا 9.5 درصد کاهش یابد ، مشاغل بیشتری فعالیت می کنند.
از نظر سپاهیان فقیر کشور ، همه گیری فقط یک چالش دیگر در زندگی آنها است – و نه حتی جدی ترین.
آومینتو ، 41 ساله ، سالها را در خیابانها خوابید و با فروش زباله برای بازیافت ، زندگی ناچیزی را بدست آورد. در سال 2019 وقتی کار پایداری به عنوان نقاش ساختمان پیدا کرد ، ثروت او تغییر کرد.
این مبلغ به او پول کافی داد تا بتواند اتاقی را در مانیل اجاره کند ، خانه ای که با همسرش و دختر دو ساله آنها تقسیم کرده بود ، غذا بخرد و حتی اندکی پس انداز کند تا آرزویشان برای باز کردن یک فروشگاه کوچک باشد.
سپس کوید -19 برخورد کرد.
آومینتو در حالی كه شب در پاركی می نشست كه خانواده روی یك جعبه مقوایی صاف می خوابند ، گفت: “ما خانه و شغل خود را از دست دادیم. ما حتی لباس های خود را كه از ما دزدیده شده بود از دست دادیم.”
قبل از همه گیری “من قصد داشتم کار کنم و راه خود را از فقر برطرف کنم. این برای خانواده ام است ، بنابراین می توانم زندگی بهتری به آنها بدهم ، فرزندم را به مدرسه بفرستم.”
آنها هر روز به صف های طولانی اغلب افراد بی خانمان می پیوندند تا یک وعده غذایی رایگان از یک انبار غذا در فضای باز دریافت کنند.
در بعضی از روزها خانواده دو وعده غذایی از انبارهای مختلف دریافت می کنند. روزهای دیگر فقط یک است. بعضی اوقات اصلاً غذایی ندارند.
هفته ای پنج روز داوطلبان در مركزی در مانیل اداره می شوند كه تحت عنوان انجمن كلام الهی كاتولیك رومی اداره می شود ، حدود هزار وعده غذایی مرغ ، سبزیجات و برنج تهیه می كنند كه در جعبه ها بسته بندی می شوند و به گرسنه ها می دهند.
پدر فلاوی ویلانوئوا ، مدیر برنامه ، گفت که تقاضا به طور مداوم در حال افزایش است.
ویلانوئوا گفت: “ما این كار را در ماه آوریل آغاز كردیم و با 250 نفر (صف كشیدن مردم) شروع كردیم. به 400 و سپس 600 و سپس 800 افزایش یافت. سه هفته پیش 1000 بود.”
“اکثریت هنوز بی خانمان هستند اما تعداد خوبی وجود دارد که در خانه هستند اما از آنجا که شغلی وجود ندارد ناامید هستند.”
گرسنگی پیش از وقوع بیماری همه گیر در فیلیپین یک مشکل اساسی بود.
سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرد ، حدود 59 میلیون نفر “از نظر غذایی” به طور متوسط یا شدید ناامن بوده اند “- بالاترین در آسیای جنوب شرقی.
تأثیر ویروس بر گرسنگی توسط مجموعه ای از توفان ها که در ماه های اخیر کشور را به شدت لگدمال کرده و ده ها هزار خانه را ویران کرده است ، تشدید شده است.
فلراس گفت که اهدای مواد غذایی در طی همه گیر شدن افزایش یافته است ، تا حدی به این دلیل که بسیاری از کارخانه هایی که مجبور به تعلیق فعالیت خود بودند ، مازاد موجودی خود را به آنها داده است. اما برای تأمین تقاضا کافی نیست.
وی گفت: “ممکن است امسال به 200000 خانواده برسیم.”
آومینتو گفت که “دردناک” است که همه چیز را از دست داده و دوباره به خیابانی برگشته ای که می گوید پلیس با آنها “مانند حیوانات” رفتار می کند.
وی گفت: “آنها باید وضعیت ما را درک کنند ، نه اینکه مانند خوک با ما رفتار کنند.”
“ما در حال حاضر مانند خوک زندگی می کنیم.”
موسسات خیریه در تلاشند تا تقاضای روزافزون غذا را برآورده کنند ، زیرا میلیون ها خانواده در سراسر کشور گرسنه می مانند.
محدودیت های Covid-19 اقتصاد را فلج کرده و بسیاری را از کار دور کرده است.
جومار فلراس ، مدیر اجرایی Rise Against Hunger در فیلیپین ، که با بیش از 40 شریک برای تغذیه فقرا همکاری می کند ، گفت: “من قبلاً هرگز گرسنگی را در این سطح ندیده ام.”
“اگر به آنجا بروید ، همه به شما خواهند گفت كه آنها بیش از اینكه از گرسنگی بمیرند از مرگ می ترسند. آنها دیگر به کوید اهمیت نمی دهند.”
بر اساس نظرسنجی ایستگاه های هوای اجتماعی ، تعداد افراد گرسنه در طی همه گیری به رکورد بالایی رسیده است.
بررسی های ماه سپتامبر نشان داد که تقریباً یک سوم خانواده ها – یا 7.6 میلیون خانوار – حداقل یک بار در سه ماه گذشته غذای کافی برای خوردن ندارند.
در این میان 2.2 میلیون خانواده که “گرسنگی شدید” را تجربه کرده اند – بالاترین بالاترین حد در خانواده ها بوده است.
این اعداد از ماه مه در حال افزایش است ، دو ماه پس از آنکه کشور در یک قفل شدید قرار گرفت – روند نزولی از سال 2012 را تغییر داد.
محدودیت های ویروس در ماه های اخیر کاهش یافته است تا در شرایطی که دولت در تلاش است تا اقتصاد ویران شده را احیا کند ، پیش بینی می شود امسال تا 9.5 درصد کاهش یابد ، مشاغل بیشتری فعالیت می کنند.
از نظر سپاهیان فقیر کشور ، همه گیری فقط یک چالش دیگر در زندگی آنها است – و نه حتی جدی ترین.
آومینتو ، 41 ساله ، سالها را در خیابانها خوابید و با فروش زباله برای بازیافت ، زندگی ناچیزی را بدست آورد. در سال 2019 وقتی کار پایداری به عنوان نقاش ساختمان پیدا کرد ، ثروت او تغییر کرد.
این مبلغ به او پول کافی داد تا بتواند اتاقی را در مانیل اجاره کند ، خانه ای که با همسرش و دختر دو ساله آنها تقسیم کرده بود ، غذا بخرد و حتی اندکی پس انداز کند تا آرزویشان برای باز کردن یک فروشگاه کوچک باشد.
سپس کوید -19 برخورد کرد.
آومینتو در حالی كه شب در پاركی می نشست كه خانواده روی یك جعبه مقوایی صاف می خوابند ، گفت: “ما خانه و شغل خود را از دست دادیم. ما حتی لباس های خود را كه از ما دزدیده شده بود از دست دادیم.”
قبل از همه گیری “من قصد داشتم کار کنم و راه خود را از فقر برطرف کنم. این برای خانواده ام است ، بنابراین می توانم زندگی بهتری به آنها بدهم ، فرزندم را به مدرسه بفرستم.”
آنها هر روز به صف های طولانی اغلب افراد بی خانمان می پیوندند تا یک وعده غذایی رایگان از یک انبار غذا در فضای باز دریافت کنند.
در بعضی از روزها خانواده دو وعده غذایی از انبارهای مختلف دریافت می کنند. روزهای دیگر فقط یک است. بعضی اوقات اصلاً غذایی ندارند.
هفته ای پنج روز داوطلبان در مركزی در مانیل اداره می شوند كه تحت عنوان انجمن كلام الهی كاتولیك رومی اداره می شود ، حدود هزار وعده غذایی مرغ ، سبزیجات و برنج تهیه می كنند كه در جعبه ها بسته بندی می شوند و به گرسنه ها می دهند.
پدر فلاوی ویلانوئوا ، مدیر برنامه ، گفت که تقاضا به طور مداوم در حال افزایش است.
ویلانوئوا گفت: “ما این كار را در ماه آوریل آغاز كردیم و با 250 نفر (صف كشیدن مردم) شروع كردیم. به 400 و سپس 600 و سپس 800 افزایش یافت. سه هفته پیش 1000 بود.”
“اکثریت هنوز بی خانمان هستند اما تعداد خوبی وجود دارد که در خانه هستند اما از آنجا که شغلی وجود ندارد ناامید هستند.”
گرسنگی پیش از وقوع بیماری همه گیر در فیلیپین یک مشکل اساسی بود.
سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرد ، حدود 59 میلیون نفر “از نظر غذایی” به طور متوسط یا شدید ناامن بوده اند “- بالاترین در آسیای جنوب شرقی.
تأثیر ویروس بر گرسنگی توسط مجموعه ای از توفان ها که در ماه های اخیر کشور را به شدت لگدمال کرده و ده ها هزار خانه را ویران کرده است ، تشدید شده است.
فلراس گفت که اهدای مواد غذایی در طی همه گیر شدن افزایش یافته است ، تا حدی به این دلیل که بسیاری از کارخانه هایی که مجبور به تعلیق فعالیت خود بودند ، مازاد موجودی خود را به آنها داده است. اما برای تأمین تقاضا کافی نیست.
وی گفت: “ممکن است امسال به 200000 خانواده برسیم.”
آومینتو گفت که “دردناک” است که همه چیز را از دست داده و دوباره به خیابانی برگشته ای که می گوید پلیس با آنها “مانند حیوانات” رفتار می کند.
وی گفت: “آنها باید وضعیت ما را درک کنند ، نه اینکه مانند خوک با ما رفتار کنند.”
“ما در حال حاضر مانند خوک زندگی می کنیم.”
